PMS, czyli zespół napięcia przedmiesiączkowego to złożony zespół objawów, którego etiologia, mimo wielu badań, nadal nie jest w pełni wyjaśniona.
Dolegliwości z nim związane mogą się różnić w zależności od kobiety. Najczęściej zgłaszanymi objawami PMS są problemy trawienne (nudności, przyspieszony tranzyt itp.), wzdęcia i skurcze w dolnej części brzucha, wahania nastroju z drażliwością, smutkiem i zmęczeniem, obrzmiałe, napięte piersi, zaburzenia snu, zwiększony apetyt i zachcianki na słodycze.
PMS pojawia się z reguły co miesiąc, w określonym momencie cyklu menstruacyjnego, zazwyczaj 7 do 10 dni przed okresem i znika wraz z wystąpieniem miesiączki.
Objawy zespołu napięcia przedmiesiączkowego występują średnio od 20 roku życia do menopauzy. Należy zauważyć, że mogą one pojawić się lub nasilić w okresie okołomenopauzalnym (okres kilku lat często poprzedzający menopauzę), kiedy wahania hormonalne są szczególnie nasilone.
Dokładne przyczyny PMS pozostają nadal niewyjaśnione. Nie ma wątpliwości co do czynników hormonalnych, ale badania naukowe kwestionują istnienie predyspozycji genetycznych. Czas wystąpienia i ustąpienia objawów PMS sugeruje jednak, że wahania poziomu hormonów spowodowane naturalnie przez cykl menstruacyjny są kluczową przyczyną zaburzeń.
Brak równowagi hormonalnej wpływa na poziom neurotransmiterów: serotoniny, GABA i dopaminy. Są to przekaźniki chemiczne mózgu, które regulują nasz nastrój. Dlatego właśnie z PMS związane są problemy psychologiczne i behawioralne, których doświadczają kobiety. Spadek aktywności serotoniny w mózgu prowadzi to do wahań nastroju, nocnych wybudzeń i ruminacji, a także zmienionych odruchów żywieniowych i kompulsji cukrowych. Układ nerwowy zostaje poddany próbie.
PMDD jest nasiloną formą PMS. Badania pokazują, że dotyka on około 5% miesiączkujących kobiet. Jego główne objawy takie jak smutek, trudności z koncentracją, niestabilność emocjonalna („życie na krawędzi”) i niechęć do jakiejkolwiek aktywności, mają podłoże psychogiczne. PMDD pojawia się w ostatnim tygodniu okresu lutealnego (poowulacyjnego) i ma wpływ na jakość życia.
Czy związane z menopauzą ustanie cykli miesięcznych jest jednoznaczne z ustąpieniem objawów PMS?
U niektórych kobiet brak miesięcznych wahań hormonalnych może skutecznie położyć kres objawom PMS. Jednak okresowi okołomenopauzalnemu czasami towarzyszy dyskomfort podobny do zespołu objawów przedmiesiączkowych. Dlatego ważne jest, aby utrzymywać zdrową dietę, znaleźć sposoby na radzenie sobie ze stresem i dbać o prawidłową higienę snu.
Postaraj się przez cały rok stosować zbilansowaną, zdrową dietę bogatą w zielone warzywa, owoce i różnorodne białka (z przewagą roślinnych) oraz węglowodany złożone, w tym pełnoziarniste zboża. Należy ograniczyć spożycie czerwonego mięsa.
Wybieraj oleje tłoczone na zimno, w szczególności olej z wiesiołka (zwany „olejem dla kobiet”) lub ogórecznika, olej z orzechów włoskich, bogate w kwasy tłuszczowe omega-6. Omega-6 są bowiem przekształcane w organizmie w związki zwane prostaglandynami, które mają korzystny wpływ na organizm podlegający zmianom hormonalnym.
Zwiększenie spożycia pokarmów bogatych w fitoestrogeny na tydzień przed miesiączką może również pomóc w zrównoważeniu wahań hormonalnych. Zaleca się spożywanie soi i nasion lnu.
W przypadku obfitych krwawień należy zwiększyć spożycie żelaza w diecie. Znajduje się ono w wątrobie, wątrobie dorsza, rybach i owocach morza, roślinach strączkowych, orzechach, pełnoziarnistych produktach zbożowych, żółtku jaj i zielonych warzywach liściastych.
Zbilansowane przekąski, spożywane w odstępach 2 - 3 godzinnych, pomogą zapobiec napadom głodu. Przekąski te powinny być bogate w węglowodany złożone, takie jak owoce (jabłka, banany) i nasiona oleiste. Dobrym rozwiązaniem jest zaakceptowanie napadów głodu związanych z PMS i spożywanie pokarmów dostosowanych do każdej fazy cyklu miesiączkowego.
Warto również wybierać żywność ekologiczną i sprzedawaną luzem, aby ograniczyć ekspozycję na substancje zaburzające gospodarkę hormonalną, które z definicji mogą zakłócać pracę układu hormonalnego. Substancje zaburzające gospodarkę hormonalną można znaleźć w samej żywności (pestycydy w owocach, warzywach i zbożach, metale ciężkie w rybach), ale także w opakowaniach (plastikowe tacki, folia spożywcza, opakowania kartonowe itp.).
Nasze referencje
Premenstrual Dysphoric Disorder: Epidemiology and Treatment, Hantsoo L et al., Curr Psychiatry Rep., 2015.
The role of allopregnanolone in depression and anxiety, Schüle C et al., Prog Neurobiol, 2014.
Increase in prefrontal cortex serotonin 2A receptors following estrogen treatment in postmenopausal women, Kugaya A et al., Am J Psychiatry, 2003.
The effect of low estrogen state on serotonin transporter function in mouse hippocampus: a behavioral and electrochemical study, Bertrand PP et al., Brain Res., 2005.
Risk for premenstrual dysphoric disorder is associated with genetic variation in ESR1, the estrogen receptor alpha gene, Huo L et al., Biol Psychiatry, 2007.
Essential fatty acids for premenstrual syndrome and their effect on prolactin and total cholesterol levels : a randomized, double blind, placebo-controlled study, Rocha Filho et al. Reproductive Health, 2011.
The Association between the Risk of Premenstrual Syndrome and Vitamin D, Calcium, and Magnesium Status among University Students: A Case Control Study. Health Promot Perspect, Saeedian, Kia A et al., 2015.
Le trouble dysphorique prémenstruel : diagnostic et stratégie thérapeutique, Francesco Bianchi-Demicheli, Revue médicale suisse, 2006.
Zawsze korzystny będzie odpoczynek oraz przestrzeganie regularnych godzin snu. Aktywność fizyczna wpływa pozytywnie na dolegliwości układu pokarmowego, w szczególności łagodząc wzdęcia, a także pomaga w uzyskaniu spokojniejszego snu. Techniki oddechowe (medytacja, qi gong, tai-chi, joga) pomagają w opanowaniu stresu.